Wyobraź sobie taką sytuację: siedzisz przy stole do pokera i zalewa Cię potok jakichś pokerowych terminów wypowiadanych przez przeciwników. Nie masz pojęcia, o czym mówią, a na tym etapie nie chcesz już pytać, bo jeśli się okaże, że nie znasz słów i zwrotów pokerowych, których używają, od razu wyjdzie na jaw, że jesteś żółtodziobem.
W którymś momencie masz już tego powyżej uszu. Odpalasz telefon, ładujesz tam przygotowany przez EnergyCasino słownik pokera. I z miejsca jesteś w stanie urządzić im pokaz wiedzy o pokerze, po którym złożą karty, a ty wygrasz żetony, które oni już wyobrażali sobie we własnych kieszeniach. I ten scenariusz może się ziścić – słownik już jest gotowy.
W praktyce większość pojęć pokerowych jest używana w angielskim brzmieniu, ale wiemy, że niektórzy czytelnicy będą dopiero na początku swojej przygody z pokerem, dlatego przy tych terminach, które są w miarę często używane po polsku, tak też zostały one wymienione w haśle obok wersji angielskiej. Nie wszystkie jednak zwroty w ogóle mają polski odpowiednik, więc nasz słownik pokerowy został uporządkowany według angielskiej wersji – prędzej czy później i tak zauważysz, że całkiem wygodnie będzie posługiwać się właśnie tymi formami.
Znacznie częściej usłyszysz, jak ktoś wiąże nadzieje z wyłożeniem flopa, że gra full ring czy że dostał high cards. Układ gracza będzie dla Ciebie pewnie jasny, ale zrozumienie całej terminologicznej otoczki pomoże wyrobić sobie obraz gry.
A
Ace high: ręka, która trzyma asa, ale nie ma szans na stworzenie z niej wygrywającej wysoko kombinacji.
Strit Ace-high: również: broadway. Najwyższy możliwy w pokerze układ gracza ze stritem kończącym się na asie, zawierający też 10, waleta, damę i króla.
Ace in the hole: określenie używane do opisania wyłożonego zakrytego asa. Używa się tego pojęcia także jako określenia ukrytej lub potencjalnej przewagi, na przykład „gracz A podbija stawkę po flopie, to pewnie ace in the hole”.
Ace-to-five / Ace-to-six low: specyficzne odmiany pokera, w których wygrywa najniższa ręka, a w których strit i kolor są traktowane jako najsłabsze kombinacje. Ten wariant jest popularny w niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii.
Act (działanie): podjęcie decyzji i wykonanie swojego ruchu.
Action (akcja): w kontekście pokera odnosi się do wszystkich możliwych działań, czyli stawiania zakładu (bet), sprawdzenia (call), podbicia (raise), czekania (check) lub poddania ręki (fold).
Action button: także po prostu „button”. Element mechaniki pokera online, polegający na tym, że button krupiera zmienia położenia na stole, a wraz z nim inne pozycje (duża w ciemno i mała w ciemno). W ten sposób kolejność zakładów zmienia się z rundy na rundę, co pozwala graczom na odpowiednie dostosowanie strategii gry.
Action card: określenie stosowane do opisu karty uznanej za bardzo istotną i mogącej brać udział w budowaniu ręki wielu graczy przy stole. Na przykład: „as w riverze jest zdecydowanie action cardem, szczególnie jeśli król, dama i walet są w teksturze stołu”.
Acting out of turn(akcja poza turą): określenie używane do opisu błędnej akcji podjętej przez gracza poza jego kolejką. Może to być zdarzenie omyłkowe – co zdarza się w pokerze dość często – albo celowe. W tym ostatnim przypadku, jeśli sytuacja się powtórzy, będzie to powód do zbanowania gracza i wyproszenia go od stołu, jako że to bardzo nieetyczne zagranie.
Active players (aktywni gracze): w odniesieniu do graczy, którzy nie poddali rąk, gracze, którzy wciąż biorą udział w bieżącym streecie.
Aces up: sytuacja, w której gracz posiada układ dwóch par, w tym jednej pary zbudowanej z asów.
Add-on: pewna liczba żetonów, które mogą zostać dodane w czasie turnieju każdemu graczowi powyżej limitu standardowego. Co ważne, add-ony obowiązują wyłącznie w czasie turniejów i nie pojawiają się przy zwykłych stołach.
Advertising: wykonanie działania, którego głównym celem jest urządzenie pokazu przy relatywnie słabej ręce. Adverty wykonuje się głównie po to, żeby przymusić innych graczy do sprawdzenia zakładu po rozegraniu lepszej ręki.
Advertising to także określenie na wszystkie zachowania, które mają wpłynąć na to, jak inni gracze przy stole postrzegają Twój styl gry. Obejmuje to na przykład wykonanie oczywistego ruchu, pokazanie kart albo celowe tworzenie wrażenia, że grasz w jakimś konkretnym stylu i z jakąś strategią.
A-game: albo gra na najwyższym poziomie, albo nastawienie, które pojawia się u graczy grających w A-game’ach. Na przykład: „grał A-game i wygrał cały turniej pokerowy”.
Aggressive, aggression, (agresja): zachowanie gracza, który cały czas podbija stawkę albo wchodzi za wszystko. Agresywna gra może być albo oznaką frustracji, ale znakiem, że ręka gracza jest naprawdę bardzo mocna.
Agression factor (współczynnik agresji): stosunek liczby podjętych przez gracza akcji agresywnych (zakład, podbicie, ponowne podbicie) do pasywnych (sprawdzanie, czekanie).
Air: w polskim światku określenie rzadko używane i niemające swojego odpowiednika. Oznacza bardzo słabą rękę. Na przykład „gracz A blefował przy każdym streecie, ale gracz B go przejrzał i sprawdził. Gracz B wygrał mecz, bo gracz A miał aira w ręce”.
Alias: inne określenie nicka używanego przez gracza online.
All-in: zagranie all-in oznacza postawienie wszystkich posiadanych żetonów przy podbijaniu stawki. Takie posunięcie wykonują albo gracze, którzy są absolutnie pewni siły swojej ręki, albo ci, którzy chcą blefować. Jeśli gracz wejdzie all-in i przegra rundę, zostaje z niczym – musi wtedy albo dokupić żetony, albo opuścić grę.
Angle: wyłącznie w określeniu „angle-shooting”, które odnosi się do nieuczciwego wykorzystania niewiedzy lub słabości innego gracza z zamiarem osiągnięcia korzyści.
Ante: obowiązkowe zakłady wnoszone na początku każdej rundy jeszcze przed rozpoczęciem licytacji. W turniejach często ante wnoszone są przez graczy po przekroczeniu pewnej wysokości ciemnych.
Ante off: rozwiązanie spotykane w niektórych wariantach pokera, zgodnie z którym nieobecny gracz nadal musi płacić dużą w ciemno i anty, nawet jeśli nie bierze udziału w bieżącej rozgrywce.
Any two: w polskim często zamiennie z „każdą kartą”, kiedy mówi się o kartach pozbawionych większej wartości. Na przykład: „jeśli wiesz, jak się blefuje, możesz wygrać z każdą kartą”. Any two pojawia się raczej w anglojęzycznym czacie.
B
B&M: skrótowe określenie kasyn tradycyjnych (Brick&Mortar), czyli tych, które działają w fizycznej lokalizacji, a nie, jak kasyna online, w internecie.
Back-shove: sprawdzenie i wejście all-in po wezwaniu.
Backdoor: sytuacja, w której gracz, zamiast – jak w klasycznym rozdaniu – jednej, potrzebuje dwóch kart, żeby zbudować oczekiwaną kombinację.
Backing: umowa między inwestorem a graczem pokerowym, w myśl której gracz otrzymuje od inwestora pożyczkę na prowadzenie gry, a ten w zamian odbiera część zysków gracza.
Backraise: przebicie zakładu po tym, jak w kolejce poprzedzającej ruch ten sam gracz wykonał sprawdzenie.
Bad beat jackpot: nagroda gotówkowa dla gracza, który przegrywa partię, którą najprawdopodobniej mógł wygrać. Jeśli przy danym stole obowiązują bad beaty, to zwykle określone są minimalne warunki brzegowe, na przykład gracz musi przegrać z karetą piątek na dwóch hole cards.
Bad beat story: przegrana gracza, który wydawał się prawdopodobnym zwycięzcą. Może dojść do takiej sytuacji, jeśli przeciwnik po flopie zdobędzie naprawdę mocną kartę, która zapewni mu nieoczekiwaną przewagę. Na przykład „to był bad beat gracza A, bo gracz B poddał rękę z pokerem po jego dużym podbiciu”.
Balanced style (styl zrównoważony): styl rozgrywki, w którym gracz celowo unika wzorców zachowań. Wykorzystuje się takie postępowanie, aby utrudnić przeciwnikom rozszyfrowanie własnych postępów w grze.
Bankroll (budżet): środki pozostające w dyspozycji gracza, które ten może wykorzystać na grę w pokera lub dowolną inną grę.
Bankroll management (zarządzanie bankrollem, zarządzanie budżetem): strategiczne wykorzystanie budżetu w taki sposób, aby wystarczał on na dłużej. Zarządzanie budżetem jest uznawane za kluczowe w każdej grze na pieniądze, ponieważ prawidłowo prowadzone pozwala graczowi dłużej pozostać w grze bez narażania dodatkowych środków.
Barrel: postawienie przez gracza zakładu bezpośrednio po wykonaniu agresywnej akcji (podbicia lub ponownego podbicia) w poprzednim zakładzie. Kolejne tego typu zagrania do drugi i trzeci barell.
Barn: skrótowo „full barn”, co oznacza układ fulla.
Bay and a Gray: zakład, w którym wniesione zostały żetony 5 Euro (czerwony) i 1 Euro (biały).
bb: duża w ciemno (big blind).
Belly buster: często również „gutshot”, określenie używane do opisu układu, w którym gracz trzyma w ręce pięć kolejnych kart, ale bez środkowej. Na przykład ma w ręce dwójkę, trójkę, piątkę i szóstkę, ale bez czwórki.
Bet: niekiedy tłumaczy się to jako wniesienie zakładu, ale częściej mówi o betowaniu. Jest to wniesienie pierwszego zakładu w danej rundzie.
Bet odds: szanse zakładu po skuszeniu innych graczy do sprawdzenia lub podbicia zakładu (jedna ze statystycznych miar oczekiwanych zysków).
Betting order (kolejność betowania): określona kolejność, w jakiej gracze przy stole będą po sobie podejmowali kolejno działania.
Bicycle: także „wheel” lub „bike”. Układ strita od asa do piątki. W grach lowball oznacza najlepszą kombinację niskich kart.
Big bet (duży zakład): w pokerze o stałym limicie, kiedy wnieść można dwa zakłady, mianem dużego (big bet) określa się wyższy z nich.
Big blind (duża w ciemno): pozycja zajmowana przez gracza za małą w ciemno. Duża w ciemno płaci wyższy z preflopowych predefiniowanych zakładów, jednak gracz na tej pozycji będzie też jako pierwszy betował w danej kolejce.
Blank: czasem również „brick” lub „cegła”. Karta niemająca większego znaczenia, która najprawdopodobniej żadnemu z graczy nie da drawa.
Blind: w odniesieniu do wykonywanych akcji w pokerze, kiedy mowa o akcji wykonanej bez znajomości rozdanych kart. Przeważnie gra w ciemno uznawana jest za nierozważny ruch.
Blocker: czasem też „removal”. Blockerem jest karta, która znajduje się w ręce jednego z graczy, kiedy w innej ręce byłaby kartą tworzącą kombinację. Na przykład, jeśli masz w ręce 10 serce, a inny gracz potrzebuje takiej karty, żeby skompletować pokera, mówi się wtedy o efekcie odrzucenia kart lub blockerze.
Blocking bet: pojęcie stosowane najczęściej w odniesieniu do niewielkiego zakładu wnoszonego głównie z myślą o zniechęceniu innych do betowania.
Blue chips: jedne z bardziej wartościowych żetonów w kasynie, zwykle mają wartość 10 €.
Bluff (blef: sytuacja), w której gracz betuje (zwykle za wysoką stawkę), mając słabą rękę, w nadziei, że w ten sposób zachęci innych graczy do poddania ręki.
Bluff catch: sprawdzenie dokonane przez gracza mającego taką rękę, która wygra wtedy i tylko wtedy, kiedy przeciwnik blefuje.
Board (stół): w grze Texas hold ‘em mówi się o stole („board”), by opisać wszystkie wspólne karty, czyli flopa, turna i rivera.
Board texture (tekstura stołu): w terminologii Texas hold ‘em poker określenie stosowane do kart wspólnych (community card) oraz tego, jak są one związane z typowym zakresem rąk.
Bomb pot: sytuacja, w której gracze zgadzają się na wniesienie dodatkowych ante przed rozdaniem kart. Dzięki temu ruchowi pula w grze od początku jest wyższa niż zwykle.
Boss: najsilniejsza ręka w rundzie betowania.
Bottom pair (najniższa para): w grach z kartami wspólnymi układ tworzony przez jedną z nich oraz jedną z kart własnych gracza. Obecnie określenie wykorzystywane ogólnie do opisania niskich par tego typu, a nie jedynie pary najniższej.
Bounty: specjalna nagroda gotówkowa przyzwana za wyeliminowanie z turnieju pokerowego konkretnej osoby. Bounty stawia się zwykle na profesjonalnych graczy lub osoby znane w pokerowym światku.
Bring-in: w grach typu Stud, bring-in jest obowiązkowym zakładem wnoszonym na podstawie wartości kart. W grze Razz bring-in jest wnoszony przez gracza z najwyższą odkrytą karą, w Studzie natomiast zakład wpłaca najczęściej gracz z najniższą odkrytą kartą.
Brick (cegła): karta, która nie pomaga żadnemu z graczy w zbudowaniu jakiejkolwiek kombinacji.
Brick and mortar: określenie niemające dobrego polskiego odpowiednika, oznaczające kasyna tradycyjne, stacjonarne, których działalność prowadzona jest w konkretnym budynku.
Broadway: określenie stosowane zbiorczo do karty 10, waleta, damy, króla i asa.
Bubble: faza turnieju pokerowego, w której wszyscy gracze zdobędą nagrody albo określenie pierwszego miejsca, które nagród nie zdobywa, na przykład, jeśli nagrody przyznawane są za 10 miejsc, bubble jest 11.
Bull the game: rzadko stosowane określenie opisujące częsty blef.
Bum hunter: gracz pokerowy, który walczy przede wszystkim z najsłabszym zawodnikiem przy stole, celowo unikając prowadzenia potyczek z innymi graczami.
Burn: odrzucenie lub „spalenie” kart w turnieju lub grze na żywo. Odrzuca się karty ze szczytu stosu, co ma utrudnić oszukiwanie.
Bust a player: wyeliminowanie gracza z gry lub turnieju poprzez wyczerpanie jego całego stacka. Na przykład: „gracz A zbustował gracza B po wejściu all in”. Zbustowany gracz może mieć możliwość dokupienia żetonów.
Button: także „dealer button”, „żeton krupiera” to pozycja po prawej od małej w ciemno. Button jest uznawany za miejsce uprzywilejowane, ponieważ gracz je zajmujący wykonuje ruch jako ostatni w każdej rundzie pokera, więc zna ruchy przeciwników.
Buy-in, wpisowe: kwota wymagana od graczy, którzy chcą dołączyć do gry lub turnieju.
By me: inny sposób pasowania lub czekania.
C
Call (sprawdzenie): akcja, którą może podjąć gracz kolejny po tym, jak inni wnieśli zakłady, polega na wniesieniu zakładu równego co do wartości najwyższemu z wcześniejszych.
Calling station: określenie gracza, który cały czas sprawdza, ale rzadko podbija zakład i robi tak bez względu na wartość własnej ręki.
Calling a bluff: podjęcie właściwej decyzji przez gracza, który przejrzał blef innego zawodnika.
Cap: inaczej „limit”, w odniesieniu do gier pokerowych z limitem wartości żetonów, jakie można postawić po flopie.
Card dead: sytuacja, w której gracz nie jest w stanie zbudować obiecującej ręki, a kolejne karty nie pasują do żadnej kombinacji, prowadzi do częstego poddawania partii.
Card removal: również „blocker”, sytuacja, w której gracz trzyma w ręce karty, które mogłyby pomóc innemu zawodnikowi w stworzeniu kombinacji. Na przykład, jeśli masz w ręce 10 serce, a inny gracz potrzebowałby tej karty do zbudowania pokera, mówi się wtedy o removalu albo blockerze.
Case: ostatnia karta ze specyficznego zakresu pozostająca w puli. Na przykład, jeśli gracze mają rozdane trzy króle, czwarty – jeśli zostanie rozdany – będzie casem.
Cash game (gra na pieniądze): każda gra, w której zakłady wnosi się pieniędzmi lub ich odpowiednikiem. W przypadku pokera online zakłady wnoszone są przeważnie żetonami kupionymi za prawdziwe pieniądze, więc jest to również gra na pieniądze.
C-game: gra na bardzo niskim poziomie albo kiepski poziom umiejętności i nastawienie gracza (przeciwieństwo A-game).
Change gear (zmiana biegu): sytuacja, w której gracz zmienia swój styl gry. Ma to służyć zmniejszeniu przewidywalności oraz wzięciu innych zawodników z zaskoczenia.
Chance (szansa): używane, kiedy mówi się o możliwości uzyskania pewnego wyniku przez gracza.
Check (czekanie): decyzja o przekazaniu prawa do wykonania akcji kolejnemu graczowi bez wnoszenia zakładu. Nie można checkować, kiedy zakład został wniesiony. W takiej sytuacji gracz może jedynie sprawdzić, podnieść stawkę albo poddać rękę.
Check in the dark (czekanie w ciemno): zagranie checka przez gracza w pierwszej rundzie licytacji, jeszcze zanim zostaną rozdane karty wspólne (community card).
Check-raise: akcja czekania i następującego bezpośrednio po nim w tej samej rundzie podbicia zakładu.
Chinese poker: stosunkowo rzadko spotykany wariant pokera, w którym rękom graczy przypisywana jest konkretna wartość punktowa.
Chip and a chair: sytuacja, w której gracz wychodzi obronną ręką z trudnej sytuacji i kończy cały turniej z nagrodą pieniężną.
Cinch hand: niemożliwa do pobicia ręka w pokerze.
Coffeehousing: określenie opisujące rozmowy gracza na temat ręki przy stole, prowadzone wyłącznie z myślą o zmyleniu pozostałych uczestników gry co do wartości ręki.
Coin flip, coinflip: niekiedy także „rzut monetą”. Sytuacja, w której gracze mają w ręce karty o bardzo podobnej wartości. Na przykład: „obaj gracze mogą mieć po fulu, także zwycięzcę równie dobrze można wyłonić przez rzut monetą”.
Colt 45: ręka złożona z czwórki i piątki.
Cold-call: sprawdzenie wykonane jako pierwszy ruch w pierwszej rundzie licytacji.
Colour up: dokonanie wymiany żetonów o niskiej wartości na żetony o wartości wyższej tylko po to, żeby stack był niższy. To ruch zwiększający wygodę rozgrywki przy fizycznym stole, wykonywany głównie wtedy, kiedy gracz ma dużo żetonów o niskiej wartości, a zamierza grać wyższymi stawkami.
Combination (kombinacja): określony układ kard w pokerze.
Combo draw: wyciągnięcie ręki, która daje szansę na stworzenie wielu kombinacji, na przykład straight draw lub draw koloru. Mogą tu wchodzić w grę też kombinacje z użyciem najniższej karty.
Come over the top, over the top: podbicie zakładu albo ponowne podbicie, przebicie gracza.
Community cards (karty wspólne): karty, które są rozdawane na środek stołu pokerowego w niektórych wariantach pokera. Gracze mogą korzystać z nich, aby budować kombinacje razem z kartami z własnej ręki.
Complete (dokładanie): w takich odmianach pokera jak Texas hold ‘em i Omaha pojęcie to oznacza sprawdzenie w pozycji małej w ciemno. W Studzie jest to podniesienie małego zakładu w pozycji bring-in.
Connector: ręka z kartami o następującej po sobie wartości.
Cooler: ręka na tyle silna, że nie ma sensu jej poddawać, a jednocześnie przegrywająca z jeszcze silniejszą ręką w rozdaniu, przy czym przegrana musi być trudna do przewidzenia.
Counterfeit: utrata wartości silnej ręki wskutek dołożenia kolejnych kart do zestawu kart wspólnych na stole w kolejnych rundach licytacji.
Cowboys (kowboje): druga najsilniejsza ręka w Texas hold ‘em: dwa króle na ręce.
Crack: przegrana naprawdę silnej ręki.
Crap shoot: turniej niskiej rangi, w którym biorą udział zawodnicy o niewysokich kompetencjach i umiejętnościach.
Cripple: sytuacja, w której gracz przegrywa większość swojego stacka w turnieju. Może się odnosić również do ręki, która jest na tyle silna, że jej pokonanie inną ręką jest praktycznie niemożliwe.
Crossbook: specyficzna konstrukcja zakładu wzajemnego, czyli zawieranego przez uczestników tego samego turnieju lub tej samej gry, w którym przegrany winien jest wygranemu pewien procent własnych wygranych (zakład przeciwko wygranym przegranego).
Crying call: sytuacja, w której w ostatniej rundzie betowania gracz wykonuje sprawdzenie, ale nie jest pewien swojej wygranej. Uważa się, że jest to zła decyzja, podejmowana najczęściej z ciekawości albo w uporze (albo jedno i drugie).
Cutoff: pozycja przy stole pokerowym. Pierwsza po prawej stronie rozdającego (buttona).
D
Dark bet (zakład w ciemno): zakład wniesiony przed rozdaniem kart wspólnych.
Dealer (diler): osoba odpowiedzialna za rozdanie kart. W warunkach kasyna dilerem będzie zwykle krupier (w tym przypadku te dwa terminy nie są równoznaczne), może to jednak być również osoba zajmująca pozycję buttona (rozdającego).
Dealer button: często po prostu „button”, pozycja po prawej stronie małej w ciemno. Dealer button jest uznawana za pozycję najbardziej faworyzującą gracza, ponieważ osoba ją zajmująca wykonuje akcję jako ostatnia w rundzie betowania i zna już posunięcia przeciwników.
Dealer’s choice: sytuacja, w której wariant pokera do rozegrania jest wybierany przez rozdającego bezpośrednio przed grą. Z tego rozwiązania korzysta się między innymi, jeśli z początku nieznana jest liczba graczy przy stole.
Dead man’s hand: Odnosi się do ostatniego rozdania Jamesa Butlera Hickoka – lepiej znanego jako Wild Bill Hickok. Ludowy bohater miał w ręce dwie pary, czarne asy i ósemki, zanim przedwcześnie zmarł.
Dead money (martwa kasa): żetony, które zostały wniesione do puli przez graczy, którzy od czasu swojego zakładu już wykonali fold (spasowanie kart). Na przykład: „większość puli stanowiła martwa kasa od graczy A i B, którzy już poddali swoje ręce”.
Deuce: karta o wartości dwa.
Depolarised: opisuje ręce, które są mocne same w sobie, bez konieczności uwzględniania kart wspólnych. Ich przeciwieństwem są ręce spolaryzowane („polarised”), które mogą być mocne albo silne, w zależności od tego, co można z nich zbudować z wykorzystaniem kart wspólnych.
Diamonds: jeden z kolorów kart, karo, diament, dzwonek.
Dirty stack: źle zorganizowany, nieuporządkowany stack. Żetony powinny być ustawiane w stackach zgodnie z ich wartością.
Discard: poddanie lub odrzucenie (spalenie) kart.
Dog: skrótowo „underdog”: gracz, którego ręka ma wyraźnie mniej prawdopodobne szanse na wygraną od ręki przeciwnika.
Domination (dominacja): sytuacja, w której ręka ma wyższą wartość od pozostałych, nawet jeśli tworzą podobne kombinacje.
Donk bet, donkbet: postawienie zakładu przez gracza, który w poprzedniej rundzie betowania nie wykonał agresywnej akcji, najczęściej w kontekście gry przeciwko agresorowi.
Door card: w pokerze Stud, door card to pierwsza odkryta karta rozdana graczowi (otrzymuje on dwie karty zakryte i jedną odkrytą – to właśnie door card).
Double Belly Buster: sytuacja, w której w ręce gracza znajdują się dwa drawy na strita, ale w każdym z nich brakuje środkowej karty.
Double up: czasem „podwojenie się”. Dwukrotne powiększenie swojego stacka po wejściu all-in i wygranej w rozdaniu.
Downcard: w pokerze Stud, downcardy to wszystkie karty, które są rozdawane jako zakryte.
Downswing: przedłużająca się seria przegranych.
Doyle Brunson: ręka zbudowana z 10 i dwójki. Z taką kombinacją Doyle Brunson dwa lata z rzędu wygrywał WSOP.
Draw: każda sytuacja, w której do zbudowania ręki potrzebnych jest więcej kart, niż gracz aktualnie posiada. Na przykład, jeśli w ręce są karty od dwójki do piątki, a gracz czeka na szóstkę, to jest to draw na strita.
Drawing dead: sytuacja, w której gracz prowadzi rozgrywkę, mimo że nie ma szans na wygraną. Na przykład: „gracz A przez cały czas był na drawing deadzie”.
Dry (suchy): w kontekście gier z kartami wspólnymi (community cards) określenie dry lub suchy odnosi się do niemożliwości zbudowania jakichkolwiek kombinacji z rozdanych kart na stole.
Dry board (suchy stół): tekstura stołu, która nie oferuje żadnych albo prawie żadnych możliwości zbudowania ręki.
Ducks: w grze Texas hold ‘em ten termin oznacza dwójki w ręce: najsłabszą możliwą do zbudowania parę.
E
Early position (wczesna pozycja): pierwsze dwa lub trzy miejsca przy stole do pokera, gracze na nich jako pierwsi podejmują akcję.
Eldest hand (najstarsza ręka): gracz zajmujący pozycję po lewej stronie dilera.
Effective stack: kiedy dwaj gracze prowadzą wyrównany pojedynek, mianem effective stacka określa się ten stack, który jest niższy. Wartość stacka w takim spotkaniu jest bardzo ważna, ponieważ gracz o wyższym stacku i tak nie może postawić więcej żetonów, nie ma jego przeciwnik.
Entry-fee: inna nazwa wpisowego. Kwota, jaką gracze pokerowi muszą zapłacić za prawo do udziału w turnieju.
Equity (udziały): prawdopodobieństwo wygranej ręki, jeśli gracz pozostanie w grze. Także: część puli, jaka należy do gracza na podstawie wartości jego ręki.
Equity calculator (kalkulator udziałów): narzędzie wykorzystywane, aby obliczyć udziały ręki przeciwko innym rękom w grze.
Etiquette (etykieta): zestaw niepisanych ustaleń między graczami, które mają sprzyjać tworzeniu uczciwej i przyjemnej atmosfery przy stole pokerowym. Choć niezachowanie etykiety niekoniecznie wiąże się z wyproszeniem od stołu, na pewno spowoduje utratę szacunku w oczach innych graczy.
Eubie: w pokerze ręka złożona z ósemki i szóstki.
Expectation (oczekiwania): oczekiwana wartość zysku w konkretnej rozgrywce przy założeniu statystycznie istotnego czasu prowadzenia gry.
Expected value (wartość oczekiwana): oczekiwana wartość zysku w konkretnej rozgrywce przy założeniu statystycznie istotnego czasu prowadzenia gry.
F
Face card: wszystkie karty, na których zwyczajowo obrazowane są postaci, a więc walety, damy i króle.
Family pot (pula rodzinna): sytuacja przy stole, przy którym większość graczy nie poddaje rąk w czasie pierwszej rundy betowania. Na przykład, mówi się o family pocie przy sześciu graczach, jeśli tylko jeden z nich spasuje.
Fastplay: postawienie lub przebicie zakładu przez gracza, który ma w ręce silny układ, na przykład karetę albo fula.
Fifth street: w Stud pokerze określa się tym mianem trzecią rundę betowania.
Fish: slangowe określenie słabego gracza.
Fish hooks: układ pocket z waletami.
Five-bet: piąty zakład z kolei.
Flat: zamiennie z terminem „call”, sprawdzeniem. Oznacza wyrównanie zakładu z zakładem wniesionym przez innego gracza w tej samej rundzie.
Float (spławik): sprawdzenie dokonane przez gracza, który nie ma silnej ręki, ale zamierza blefować w kolejnych streetach (kolejnych rundach licytacji).
Flop: w grach, w których używa się kart wspólnych, termin ten oznacza drugą rundę betowania, a także trzy karty wspólne, które zostały rozdane jako odkryte na początku gry.
Flop games (gdy z flopem): te odmiany pokera, w których korzysta się z kart wspólnych (community cards), w tym Texas hold ‘em.
Flush (kolor): kombinacja ręki z pięcioma kartami tego samego koloru. Jest to układ podrzędny jedynie względem pokera, karety (four of a kind) i fula, wygrywa natomiast ze stritem, trójką, dwiema parami i parą.
Flush draw: niekompletna ręka, której brakuje jednej karty do zbudowania pełnego flusha (koloru).
Fold (pas): poddanie ręki. Jest to ruch, który wyklucza gracza z bieżącej rundy betowania i kolejnych. Karty po foldzie są muckowane.
Forced bet (zakład obowiązkowy): mała w ciemno i duża w ciemno, a także inne zakłady, których wniesienie jest obowiązkowe, jeśli gracz chce wziąć udział w rozdaniu.
Four-bet: czwarty zakład z rzędu.
Fourth street: w grach typu Stud poker czwarty street to druga runda betowania – na tym etapie gracze mają rozdane cztery karty.
Free card (darmowa karta): karta, którą gracze mogą obejrzeć bez kosztu – jeśli wszyscy gracze czekają, mogą zobaczyć kolejną kartę bez konieczności wnoszenia zakładu w danej rundzie betowania.
Freeroll: ręka, która nigdy nie przegrywa. Zobacz też „turniej freeroll”.
Freeroll tournament: turniej pokerowy, który nie wymaga wpłaty wpisowego.
Full barn: inne określenie fulla.
Full boat: układ fula – trzy karty tej samej wartości i dwie pozostałe również równe sobie.
Full house: kombinacja w ręce z trzema kartami: trójką i parą. Często również barn lub boat.
G
Gap: brakujące karty w ręce przy układzie rokującym na strita, na przykład trójka, czwórka, piątka i siódemka. Gap może być większy niż jedna karta.
Grinding: proces generowania niewielkich wygranych w serii gier pokerowych, zwykle przy grze za niewielkie stawki.
Gutshot: również „Belly Buster” albo „inside straight draw”. Układ kart, w którym gracz otrzymuje sekwencję kolejnych kart, ale z jedną brakującą na środkowej pozycji. Na przykład: dwójka, trójka, piątka i szóstka – do pełnej sekwencji brakuje czwórki.
H
Hand (ręka): dwie karty rozdane graczowi. W szerszym ujęciu – zbudowany układ kart.
Hand for hand: w przypadku turniejów rozgrywanych na wielu stołach oznacza zasadę, w myśl której wszystkie stoły muszą rozegrać bieżące ręce, zanim będzie można przejść na wszystkich do kolejnego rozdania.
Hand rankings: hierarchia wszystkich możliwych układów kart w pokerze.
Heads up: etap rozgrywki, na którym pozostaje już tylko dwoje aktywnych graczy.
Hero call: sprawdzenie wykonane przez gracza z ręką spekulacyjną w nadziei, że przeciwnik blefuje i nie ma silnej ręki
High card (wysoka karta): nietworząca układu karta o wysokiej wartości znajdująca się w posiadaniu gracza.
High hand (wysoka ręka): ręka, która nie tworzy żadnej kombinacji.
High roller: gracz, który bierze udział w grach o wysoką stawkę albo turniejach.
Hijack: pozycja druga na prawo od buttona.
Hit: moment rozdania graczowi karty, która ma dla niego duże znaczenie, przy czym nie musi to być karta o wysokiej wartości.
Hit and run: w grach za prawdziwe pieniądze mówi się o hit and runach, jeśli gracz zdobywa dość wysoką wygraną i niedługo później opuszcza stół.
Hold’em: jedna z najpopularniejszych odmian pokera.
House: określenie gestora lub administratora prowadzącego grę – fizyczną lub online. Zwykle podmiot taki pobiera odsetek z zakładów zawieranych w grach i z tego się utrzymuje. Nie mylić z pojęciem „full house”, które oznacza konkretną kombinację kart w pokerze.
Hyper turbo: turniej, w którym grę zaczyna się z niewielkimi stackami żetonów.
I
ICM: skrót od „Independent Chip Model”. Jest to jeden ze sposobów przypisywania poszczególnym żetonom kasynowym konkretnej wartości pieniężnej.
Implied odds: analiza szans zdobycia żetonów w kolejnych streetach, jeśli gracz będzie w stanie wygrać rękę.
Inside straight draw: także „gutshot”, zalążek kombinacji, w której gracz otrzymuje kolejne karty, ale do strita brakuje środkowej. Na przykład taką kombinacją jest dwójka, trójka, piątka i szóstka, ale z brakującą czwórką.
Insurance (ubezpieczenie): zakład wzajemny dwojga graczy. Jeśli gracz, który wnosi taki zakład, nie wygra ręki, otrzyma ubezpieczenie od drugiego gracza.
ITM (w kasie): skrót od „in the money”. Oznacza graczy, którzy zdobędą nagrodę pieniężną po tym, jak znajdą się w bubble’u.
J
Jackpot: duża nagroda pieniężna. W odniesieniu do pokera najczęściej mówi się o bad beat jackpocie.
Jam: rzadziej używany odpowiednik określenia „all in”, kiedy gracz wchodzi do gry z zakładem na całym swoim stacku.
Joker: dodatkowa karta dokładana niekiedy do talii. Joker podstawa inne karty i może w ten sposób brać udział w tworzeniu wygrywających układów. Na przykład, jeśli do koloru potrzeba króla serce, joker może zastąpić tę konkretną kartę.
K
Kicker: karta, która nie bierze bezpośrednio udziału w budowaniu wygrywającej kombinacji, ale wciąż może wpływać na siłę ręki. Jeśli na przykład dwóch zawodników ma trójki, wartość tej karty – kickera – nie wpłynie na ocenę samej kombinacji, ale może zdecydować o tym, kto wygra rozdanie.
L
LAG: gracz, który kilka pierwszych rąk rozgrywa bardzo agresywnie, czyli podnosząc, a często też przebijając zakłady.
Last longer: typ zakładu pobocznego między graczami biorącymi udział w różnych turniejach. Który z nich pozostanie w grze dłużej, wygrywa zakład.
Laydown: inne określenie zrzucenia ręki i spasowania, ale najczęściej do opisu pewnej niechęci temu towarzyszącej. Na przykład: „gracz A, który miał strita, zdecydował się na laydown, kiedy zobaczył, że czwarta karta wspólna prowadziła do drawa na kolor”.
Levelling: dostosowanie procesu myślowego w taki sposób, aby łatwiej było przejrzeć zamierzenia przeciwnika.
Leverage: różnica poziomów procesów myślowych poszczególnych graczy w czasie pokerowej rozgrywki.
Limit: zwykle w odniesieniu to pokera fixed-limit, w którym zakłady i podbicia mogą być wykonywane tylko i wyłącznie w zdefiniowanej wcześniej wysokości.
Limp: sprawdzenie zakładu przeciwnika w sytuacji, w której w czasie pierwszej rundy betowania nikt nie podbił stawki. Dotyczy gier, w których występują blindy.
London lowball: Stud poker popularny w Wielkiej Brytanii.
Lowball: koncepcja wariantów pokera, w których celem graczy jest zbudowanie jak najsłabszej ręki.
Low hand: w odniesieniu do pokera lowball używa się tego określenia, żeby opisać najsłabszą rękę przy stole.
M
Maniac (maniak): gracz, który nagminnie popełnia błędy w czasie gry.
Mark: słaby gracz przy stole. Tacy gracze często eliminowani w pierwszej kolejności przez silniejszych lub bardziej doświadczonych graczy.
Mental game: zmiana nastawienia w kierunku nauki, doskonalenia i gry w pokera. Czasem też „gra umysłowa”, choć rzadko spotyka się polskie określenie.
Middle position (pozycja środkowa): w przypadku stołów pokerowych na sześć osób, oznacza to pozycje highjack, lojack i mp1.
Mid stakes: gry i turnieje, w których wymagane jest wpisowe, ale jego wysokość nie jest zaporowa. Mid stakesy będą miały znacznie niższe wpisowe od high stake’ów, ale będą droższe niż gry low- stake.
Misclick: przypadkowe kliknięcie nieprawidłowej ikony w grze w pokera online.
Monotone: stół lub ręka są określane jako monotone, jeśli wszystkie karty mają ten sam kolor.
Monster: ponadprzeciętnie silna ręka w pokerze.
Muck: zwrócenie przegrywającej lub wycofanej ręki przez gracza rozdającemu w taki sposób, aby inni uczestnicy rozdania nie mogli podejrzeć zwracanych kart, zrzucenie kart.
Must move: określenie sytuacji, w której główny stół jest pełen, a gracze w związku z tym grają przy stołach dodatkowych do czasu zwolnienia się miejsc przy stole głównym.
N
NL: skrót od „no-limit”. Są to gry w pokera niemające górnego ograniczenia stawki ani puli (gracz może zagrać dowolną liczbę żetonów).
Nash equilibrium: sytuacja, w której żaden z graczy przy stole pokerowym nie jest w stanie zwiększyć częstości swoich wygranych przy wykorzystaniu obecnie używanej strategii.
Nit: czasem też „too tight”. Termin ten odnosi się do graczy grających przesadnie asekurancko, niepodejmujących ryzyka i czekających tylko na to, aż dostaną bardzo silną rękę.
Nosebleed: w pokerze rozgrywka za bardzo wysoką stawkę.
No-limit: struktura zakładów, w której gracze mogą wnosić zakłady i przebijać je do wartości swojego stacka. Jest to jedna z najbardziej emocjonujących i dających najwięcej radości form gier na pieniądze, ponieważ gracze nie mają arbitralnie ustalonego limitu wysokości zakładów.
Nut-low: w przypadku pokera lowball jest to określenie opisujące najlepszą (czyli najsłabszą) możliwą do zbudowania rękę.
Nut flush: w przypadku pokera odnosi się to do flusha, który jest w konkretnej sytuacji najlepszą możliwą ręką przy stole. Niekiedy także używane jako synonim „ace-high flusha”.
Nuts: wyjątkowo silna ręka w pokerze, która nie może zostać pobita przez inne ręce. Często także „stone-cold nuts”.
O
Offsuit: Rozpoczynająca ręka, jeśli karty w niej nie są w tym samym kolorze.
Omaha: wariant pokera z kartami wspólnymi, w którym każdy z graczy otrzymuje cztery hole w pierwszej turze betowania.
One-gap: dwie karty, którym brakuje środkowej, żeby stworzyły sekwencję. Na przykład „one gapperami” są piątka i szóstka w ręce jednego gracza.
Open-ended straight draw: draw do strita, któremu brakuje jeden lub dwóch kart własnych gracza do dopełnienia kombinacji. Na przykład open-ended straight drawem będzie kombinacja trójki, czwórki, piątki i szóstki, bo zarówno dwójka, jak i siódemka mogą dokończyć układ.
Open-raise: rozpoczęcie licytacji w pierwszej rundzie betowania od podbicia.
OOP: skrót od „out of position”. Oznacza to sytuację, w której gracz betuje jako pierwszy, przed zawodnikiem, który teoretycznie powinien zacząć kolejkę.
OMC: skrót od „old man coffee”. Oznaczenie szczególnej strategii, stosowanej szczególnie chętnie w starciu ze starszym przeciwnikiem.
Online poker: gra w pokera online, czy to na desktopie, czy na dowolnych urządzeniach mobilnych.
Out: mówi się tak o karcie, której gracz jeszcze w ręce nie ma, ale kiedy ją otrzyma, będzie mógł zbudować silny układ w pokerze.
Overbet: wniesienie zakładu, którego wielkość przekracza aktualną wartość całej puli.
Overcall: czasem również „call behind”. Termin ten odnosi się do akcji sprawdzania po tym, jak inni gracze też wykonali sprawdzenie zakładu przeciwnika w tym samym streecie.
Overcard: karta, która jest wyższa albo od kart na stole, albo od kart własnych gracza. Na przykład, jeśli gracz ma w ręce parę dziesiątek, a w kolejnej kolejce dostanie asa, karta z asem będzie overcardem w stosunku do posiadanej wcześniej pary.
Overlay: sytuacja, do której może dojść w czasie turnieju. Dochodzi do niej, jeśli w puli z buy-inów nie starcza środków na wypłatę nagród i konieczne jest sięgnięcie po środki kasyna.
Overlimp: limp wykonany w pierwszej rundzie betowania, ale po tym, jak jeden z wcześniejszych graczy już limpował.
Overpair: w przypadku gier z kartami wspólnymi jest to para kart w ręce, która ma wartość wyższą niż jakakolwiek para możliwa do zbudowania z wykorzystaniem kart ze stołu.
P
Pair (para): każda kombinacja, którą tworzą dwie karty o takiej samej wartości.
Play the board: czasem „zagranie stołem”. Sytuacja, w której kombinacja w ręce jest zbudowana w całości z kart wspólnych. Może to być również określenie stosowane do każdego działania na kartach wspólnych (lub kartach odkrytych w Stud pokerze), bez względu na konstrukcję ręki.
Paint: karty od waleta do asa. Częściej określane mianem „broadways” lub „face cards”.
Pocket cards: zakryte karty własne gracza. Rzadko „kieszeń”.
Pocket rockets: w pokerze Texas hold ‘em w ten sposób określa się asy w ręce – parę asów jako pocket cards jednego gracza.
Pocket pair: para pocket cards – obie karty muszą mieć tę samą wartość, żeby tworzyły parę.
Position (pozycja, miejsce): konkretne miejsce przy stole zajmowane przez gracza pokerowego. Określenie „na miejscu” lub „na pozycji” odnosi się do miejsca, z którego grał dany zawodnik w danej rundzie licytacji. Przeważnie uznaje się, że bycie na pozycji jest korzystniejsze niż bycie out of position, co oznacza, że gracz musi wykonać w danej rundzie działanie jako pierwszy.
Post: sam akt wnoszenia blindów. Na przykład: „pierwszy gracz postował dużą w ciemno, a drugi postował małą w ciemno”.
Postflop: w grach, w których używa się kart wspólnych ten termin oznacza całość gry prowadzonej już po drugiej rundzie betowania.
Pot (pula): oznacza sumę żetonów obecnie obstawionych w grze. Zwycięzca zbiera całą pulą. W przypadku chopów pula będzie rozdzielona pomiędzy graczy, którzy utrzymali się w grze do końca rozgrywki.
Pot committed: gracz jest pot commited, jeśli włożył do puli dużą wartość. Jeśli wkład w pulę jest wysoki, to zwykle nie warto już iść w fold (spasowanie kart) i w większości strategii opłaca się grać do końca.
Pot odds: zwykle wartość ta jest wyrażona jako stosunek albo procent i oznacza potencjalną wysokość zysków względem ryzyka, jakie wiąże się z dalszym rozgrywaniem partii.
Pot limit: jest to określenie jednej z możliwych struktur zakładów, w którym wartość maksymalnego zakładu lub przebicia jest z góry określona. Tego typu rozwiązanie wykorzystuje między innymi Omaha poker.
Preflop: w grach z kartami wspólnymi termin ten oznacza pierwszą rundę betowania w danym rozdaniu.
PRF: skrót od „preflop raiser”, co oznacza gracza, który z dużym prawdopodobieństwem podbija stawkę w preflopie.
Price (cena): określenie kosztu sprawdzenia albo zakładu.
Probe: zwykle jest to niewielkiej wysokości zakład, który wnosi się po to, żeby po reakcji przeciwników móc wywnioskować, co mają w ręce i jak zamierzają grać.
Prop player: gracz opłacony przez kasyno.
Protection (ochrona): zakład albo podbicie z ręką zbudowaną w nadziei na to, że przeciwnik spasuje.
Polarised: zakres kart w ręce, które mogą stworzyć słabszą lub silniejszą kombinację w zależności od tego, jakie karty trafią do puli kart wspólnych.
Q
Quadruplets: rzadko, o karecie (four of a kind).
Quads: jedno z określeń stosowanych do wskazania karety.
Qualify: w grach, w których pula jest dzielona, niska ręka musi spełnić określone warunki, aby wziąć udział w podziale. Musi być „qualified”.
Quart: układ czterech kart na strita w kolorze.
Quartered: w grach Omaha poker i wariantach Hi-Lo mówi się w ten sposób o podziale połowy puli między dwie remisowe ręce.
Quint major: poker królewski, royal straight flush – najwyższy możliwy układ kart w pokerze.
Quitting time: uzgodniony między graczami czas na zakończenie rozgrywki. Zwykle korzysta się z tego rozwiązanie jedynie w nieformalnych grach ze znajomymi, w kasynach wykorzystywane jest ono rzadko.
R
Rabbit hunt: rzadko „polowanie na królika”. Opcja oferowana graczom, którzy już spasowali, pozwalająca im na podejrzenie stosu pozostającego w grze, żeby mogli sprawdzić, po flopie zbudowaliby rękę. Nie ma to żadnego wpływu na wynik gry.
Ragged: określenie stosowane do opisania flopa z żadną lub prawie żadną szansą na stworzenie rąk, składającego się z bezwartościowych, niepowiązanych ze sobą kart, które nie mają wielkiego prawdopodobieństwa stworzenia sensownych kombinacji.
Rainbow: tekstura stołu, na którym znajdują się karty w różnych kolorach.
Railbird: osoba przyglądająca się grze w pokera, mająca zamiar dołączyć do niej w niedługim czasie.
Raise (podbicie): akcja prowadząca do zwiększenia zakładu wniesionego przez innego gracza w tym samym streecie. Na przykład, jeśli gracz A postawi 10 €, gracz B będzie mógł podnieść stawkę do 20 €, tym samym zwiększając obowiązujący od tej chwili zakład na streecie o 10 €.
Rake: rzadziej „chop”. Suma pobierana z puli przez organizatora w celu pokrycia kosztów prowadzenia gry.
Rakeback: zwrócenie rake’ów graczom w formie nagrody. Zwykle rakebacki są ograniczone do stołów VIP.
Range (zakres): wszystkie karty, które gracz prawdopodobnie zatrzyma.
Range advantage: pojęcie opisujące przewagę gracza mającego większy zasięg silnych kart od pozostałych zawodników.
Rank (wartość): pojęcie odnosi się do wartości karty. Wartościami (rankami) są na przykład pięć, siedem lub walet.
Rap: inne określenie „tap”, co oznacza akcję dwukrotnego stuknięcia w stół, co oznacza chęć wykonania checka.
Ratholing: powiązane ze sobą akcje odebrania kasy z gry i ponowny buy-in, tym razem z mniejszym stackiem żetonów.
Razz: szczególna odmiana lowball pokera, wariant seven-card Stud.
Read: odczytanie, odgadnięcie stylu gry i kart przeciwnika. Pojęciem powiązanym z readowaniem jest „tell”.
Rebuy: w kontekście gier za pieniądze i turniejów (choć rzadziej) rebuy oznacza możliwość dokupienia dodatkowych żetonów pozwalających na kontynuowanie rozgrywki.
Redraw: sytuacja, w której już zbudowana ręka może zostać rozbudowana do jeszcze silniejszej kombinacji. Na przykład, jeśli w ręce gracz ma asa serce, króla karo, a w kolejce pojawiają się as karo, as pik i szóstka karo oraz siódemka karo, gracz może zbudować trójkę, ale ma też redrawa do koloru w karo.
Regular: gracz pokerowy, który regularnie rozgrywa mecze w konkretną grę.
Remaining players (pozostali gracze): aktywni gracze, którzy w danej rundzie licytacji nie spasowali i biorą udział w dalszej grze.
Represent: akcje gracza, które mają pokazać przeciwnikom, jaką rękę zbudował, przy czym najczęściej jest to wrażenie mylne. Jest to dość zaawansowana technika, którą w swoich rozgrywkach wykorzystują bardziej doświadczeni zawodnicy.
Reverse implied odds: analiza pot oddsów z uwzględnieniem żetonów, które gracz prawdopodobnie straci w kolejnych streetach, jeśli pozostanie w grze.
Re-raise (przebicie): akcja podbicia zakładu w chwili, w której jeden z zawodników w tym samym streecie wykonał już jedno podbicie.
Ring game: synonim „cash game”, pojęcie oznaczające, że w danej grze wykorzystuje się do wnoszenia zakładów prawdziwe pieniądze.
River: ostatnia runda betowania w takich wariantach pokera jak Texas hold ‘em, Omaha i Stud.
River card: ostatnia karta, która jest rozdawana do puli kart wspólnych między innymi w wariancie Texas hold ‘em. Wydanie river carda rozpoczyna ostatnią rundę betowania w rozgrywce.
River rat: określenie gracza, który w riverze otrzymuje szczęśliwą kartę i właśnie dzięki niej buduje rękę, z którą wygrywa rozdanie.
Rock (murek): gracz o strategii tight, czyli taki, który pasuje prawie na każdej ręce, chyba że jest ona na tyle silna, że szansa jej wyrównania przez innych graczy jest praktycznie żadna.
Rolled up: w Stud pokerze oznacza to rozdanie trójki na trzecim streecie.
Royal flush (poker królewski): najlepsza możliwa do zbudowania ręka: dziesiątka, walet, dama, król i as w tym samym kolorze. Może chopować jedynie z innym podobnym układem, ale nigdy nie przegrywa.
Run: ogólne określenie dokonań gracza. „Running good” to dobra passa – seria szczęśliwych rozdań, a „running bad” to zła passa, seria rozdań przegranych przez danego zawodnika.
Rundown: W wariancie Omaha pokera ten termin używany jest do opisania rąk startowych
Running good (dobra passa): seria rozdań zwycięskich dla gracza.
Run it twice: sytuacja, w której wszyscy pozostali gracze wchodzą all-in, a finałowe karty – turny i rivery, są rozdawane dwukrotnie. Ma to na celu ograniczenie zmienności gry. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby gracze umówili się na rozdania trzy lub czterokrotne.
Runner runner: to scenariusz, w którym gracz jest w stanie skompletować rękę po dwóch kolejnych ciągnięciach kart.
S
Sandbagging: inne określenie „slow play”, „powolnej gry”, czyli wykonywania przez graczy akcji pasywnych, zwykle na zmianę czekania i sprawdzania, przy czym robi się to przeważnie z potencjalnie dość mocną ręką.
Satellite: turniej kwalifikacyjny, w którym nagrodą jest prawo udziału w innym turnieju, zwykle na wyższym poziomie trudności.
Scare card: karta, która, jeśli zostanie rozdana, może na tyle onieśmielić innych graczy, że zdecydują się oni na poddanie rąk.
Semi-bluff (bółblef): blef w sytuacji, w której gracz ma w ręce drawa na układ, który potencjalnie dałoby się uzupełnić w przyszłych streetach. Na przykład półblefem byłoby blefowanie, jeśli ma się drawa na kolor przed turnem, jeśli zarówno turn, jak i river mogą uzupełnić wygrywającą kombinację.
Set: trójka, która zostanie zbudowane z pocket paira rozdanego jako hole cards.
Set over set: sytuacja, w której dwoje graczy jednocześnie buduje sety. Inaczej mówi się na ten scenariusz „unlucky cooler”, ponieważ w tej chwili co do zasady żaden z graczy nie powinien pasować.
Sequence (kolejność): odnosi się do porządkowania kart. Na przykład „sequential rank” obejmować będzie między innymi trójkę, czwórkę i piątkę – karty uszeregowane według wartości. Zestaw pięciu takich kart nazywa się stritem.
Short-handed: konfiguracja stołu pokerowego, przy którym gra sześciu lub mniej graczy.
Short stack: w ten sposób określa się gracza, którego stack jest niewielki.
Shove: inaczej: wejście all-in.
Showdown: ostateczna faza rozdania, końcówka w ostatniej rundzie licytacji, w której gracze pokazują swoje karty, żeby zdecydować o tym, kto zostaje zwycięzcą rozdania.
Show hand (odsłonić rękę): akcja polegająca na ujawnieniu ręki. Przeważnie dotyczy tylko fazy showdownu.
Sick: w zależności od kontekstu może to oznaczać „fantastyczny” lub „nieszczęśliwy” – w obu przypadkach mowa raczej o nieformalnej komunikacji w czasie lub rozmowie z innymi graczami.
Sit and go: rodzaj turnieju, który rozpoczyna się natychmiast po tym, jak skompletowana zostanie określona liczba graczy.
Sizing: proces dostosowania wartości zakładu. Jest to najważniejszy element strategiczny, tym ważniejszy, im wyższa jest stawka w grze czy turnieju.
Slowplay: powolna, asekurancka rozgrywka z mocną ręką, prowadzona po to, żeby zmylić innych graczy i przekonać ich, że zawodnik ma słabą, nieobiecującą kombinację. Jeśli przeciwnik w końcowych streetach przerwie swój blef, gracz korzystający ze slowplaya będzie miał prawdopodobnie sporą przewagę.
Slowroll: powolne podejmowanie decyzji. W odróżnieniu od slowplaya, który jest zawsze pasywny, decyzja w tym przypadku może być zarówno pasywna, jak i agresywna.
Solver: teoria mająca w założeniu pomagać w przewidywaniu najlepszego posunięcia przy danej ręce.
Small bet: w przypadku gier fixed-limit poker oznacza to mniejszy z dwóch dopuszczalnych zakładów.
Small blind (mała w ciemno): pozycja po lewej stronie buttona. Nie należy mylić jej z dużą w ciemno. Pojęcie to odnosi się także do obowiązkowego zakładu, jaki jest wymagany od osoby, która zajmuje tę pozycję przy stole. Także gracz siedzący na tym miejscu.
Snap call: sytuacja, w której gracz bez zastanowienia sprawdza w danej turze licytacji.
Splash the pot: nieetyczne wprowadzenie do puli nieuporządkowanych żetonów. Często prezentowane w filmach, ale niezgodne z etykietą. Żetony należy wprowadzać do puli w uporządkowanych stosach, żeby ułatwić ich przeliczanie.
Split: mówi się w ten sposób o wariantach pokera, w których pula jest dzielona i przyznawana dwojgu graczy. W wariantach hi/lo połowa puli jest wypłacana za najwyższą rękę, a połowa za najniższą.
Split pot: pula dzielona między wielu graczy biorących udział w wydarzeniu, na przykład w wariantach split poker albo wtedy, kiedy ręce remisują.
Spread limit: często stosowane określenie gier pomiędzy wariantami fixed-limit poker i no-limit. Wartości zakładów są w tym przypadku arbitralnie ustalone, jednak gracze wciąż mają pewną swobodę wyboru.
Squeeze: wykonanie przebicia na streecie, w którym gracze wielokrotnie betowali i sprawdzali.
SRP: jest to skrót od „single raised pot”, co oznacza taką pulę, która tylko raz została podbita w czasie pierwszej tury betowania.
Stab: tak określa się ruch z wniesieniem zakładu po rozpoznaniu prawdopodobnie słabej ręki u przeciwnika. Na przykład: gracz A czeka, gracz B może stabować i betować, jeśli założy, że gracz A ma słabą rękę i nie gra na slowplaya.
Stack to pot ratio (SPR): stosunek liczby żetonów w puli oraz pozostających stacków graczy. Na przykład, jeśli pula wynosi 100 € a gracze mają 500 € w swoich stackach, to SPR wyniesie 5.
Staking: pożyczanie pieniędzy graczowi pokerowemu i odebranie zysku zależnego od nagrody, jaką temu uda się zdobyć.
Stand pat: jest to określenie zachowania gracza, który korzysta ze stand pata, jeśli odrzuca dodatkowe karty i stoi na tych, które otrzymał na początku rozdania.
Steam: stan emocjonalny, który pojawia się u niektórych graczy zwłaszcza po długiej passie przegranych lub wybitnie niekorzystnej rundzie. Frustrację, która się wtedy często pojawia, określa się również często mianem „tilt”.
Stealing: próba wygrania rozdania już w pierwszej rundzie betowania. Termin ten stosuje się szczególnie często w stosunku do zachowania gracza, który przebija stawkę jako pierwszy.
Steel Wheel: określenie układu pokera ace-to-five (straight flush). W kontekście gier hi/lo Steel Wheel jest szczególnie wartościowym układem, ponieważ może być wykorzystany zarówno do zgarnięcia nagrody za wysoki układ, jak i za niski.
Stop and go: sytuacja, w której gracz betuje na flopie, czeka turę i atakuje na riverze. ogólnie rzecz biorąc, jest to zmiana strategii z pasywnej na agresywną.
Straddle: opcjonalny zakład w ciemno. Wnosi się go jeszcze przed rozdaniem pierwszych kart.
Straight (strit): układ ręki złożony z pięciu kolejnych według wartości kart. Może to być na przykład szóstka, siódemka, ósemka, dziewiątka i dziesiątka.
Straight flush (poker): kombinacja kart następujących jedna po drugiej, a dodatkowo (co nie miało znaczenia w stricie) w jednym kolorze. Aby mieć pokera, trzeba na przykład zebrać szóstkę, siódemkę, ósemkę, dziewiątkę i dziesiątkę, wszystkie w karo.
Street poker: umowa między dwojgiem graczy, którzy ustalają, że szerokie zakresy muszą być zawsze rozgrywane agresywnie.
String bet: sprawdzenie zakładu przeciwnika lub podbicie stawki po tym, jak został wniesiony zakład.
Structure (struktura): odnosi się do zestawienia funkcji i zasad turnieju, w tym szczegółów dotyczących zakładów bez limitu lub z ustalonym limitem, ante i nie tylko. Termin ten może również odnosić się do elementów składowych ręki.
Stud: wariant pokera, w którym nie ma kart wspólnych. Zamiast tego dodatkowe karty są rozdawane jako odkryte i zakryte.
Suck out: sytuacja, w której gracz przyjmuje kartę domykającą komplet w zasadniczo słabej wcześniej ręce i z tak zbudowaną kombinacją wygrywa rozdanie.
Suited: za każdym razem, kiedy pojawia się to określenie, chodzi o układ właściwych kart jednakowego koloru.
T
Table stakes: zasada zabraniająca graczom wydać w grze więcej, niż mieli, w chwili siadania do stołu, czyli jest to między innymi zakaz dokupowania żetonów.
TAG: skrót od „tight aggressive” i określa gracza, który wchodzi do puli gra agresywnie w dalszych rundach betowania.
Tank: chwila namysłu przed rozpoczęciem gry.
Tell: dobre przeczucie na temat tego, jakie karty ma w ręce przeciwnik, wyrobione na podstawie jego zachowania i posunięć w grze. Terminem powiązanym jest „read”.
Texture (tekstura): zestaw kart, jakie zostały rozdane na stół od flopu do rivera.
Three-bet: trzeci zakład z rzędu.
Three of a kind (trójka): układ pokerowy składający się z trzech kart o tej samej wartości. Na przykład trójka karo, trójka kier i trójka pik tworzą taki właśnie układ.
Three pair: określenie używane w przypadku wariantu Omaha, oznacza sytuację, w której trzy z hole cards są sparowane.
Tie (remis): sytuacja, w której dwie ręce są absolutnie równoważne pod względem siły (co obejmuje nie tylko kombinacje kart, ale też ewentualne karty poza układami). W przypadku remisu pula jest dzielona między remisujących graczy.
Tilt: stan emocjonalny, który pojawia się u niektórych graczy zwłaszcza po długiej passie przegranych lub wybitnie niekorzystnej rundzie. Frustrację, która się wtedy często pojawia, określa się również często mianem „steam”.
Time bank: opcjonalny dodatkowy czas, jaki może przyznać graczowi operator gry do wykorzystania na przemyślenie kolejnej decyzji.
Tournament (turniej): format rozgrywki, w którym gracze grają w pokera do wykorzystania wszystkich swoich żetonów i do chwili, w której uda się wyłonić zwycięzcę. W turniejach multi-table zwycięzcy z jednego stołu przechodzą do gry ze zwycięzcami innych stołów. Przykładem rozgrywanego w ten sposób turnieju jest World Series of Poker w Vegas.
Tracking software (oprogramowanie śledzące): różnego typu programy, których zadaniem jest śledzenie i analizowanie wyników spotkań pokerowych, a często również dodatkowych statystyk.
Trap: również „slow-playing”, co odnosi się do pasywnego rozgrywania silnej ręki przez gracza, który w ten sposób chce zmusić swoich przeciwników do tego, żeby albo nie docenili jego własnej ręki, zaczęli blefować albo dokonali niewłaściwego oszacowania zakresu.
Trey: w slangu pokerowym to określenie odnosi się do kart o wartości punktowej trzy.
Trips: trójka, która została zbudowana przez gracza bez wykorzystania pocket cardów. Określenie to pojawia się przy stołach do pokera z kartami wspólnymi (community card).
Turn: w odniesieniu do wariantów Texas hold ‘em i Omaha termin ten oznacza trzecią rundę betowania w rozdaniu. Tym samym mianem określa się czwartą rozdaną kartę wspólną.
Two-bet: drugi bet z rzędu w danym rozdaniu.
Two pair: kombinacja ręki pokerowej, którą tworzą dwie pary kart o różnych wartościach. Na przykład, dwie pary to dwa króle i dwie piątki.
Two-tone: w opisie tekstury stołu określenie to oznacza, że wśród kart wspólnych znajdują się tylko takie w dwóch kolorach.
U
Under the gun: pozycja zajmowana przez gracza, który jako pierwszy wykona ruch w czasie pierwszej rundy betowania (także gracz siedzący na tym miejscu).
Underbet: tym mianem określa się wszystkie zakłady, które są warte mniej niż 50% aktualnie dostępnej puli na stole.
Underdog: gracz, który prawdopodobnie nie wygra bieżącego rozdania, a także ręka, jaką ten gracz zbudował.
Upcard: w ten sposób określa się wszystkie karty, które są rozdawane odkryte, a więc ich wartośc i kolor będą znane wszystkim uczestnikom rozgrywki. To ich znajomość pozwala oszacować szanse i ryzyka związane z grą.
Upswing: potocznie mówi się w ten sposób o serii wygranych jednego zawodnika.
Up the ante: jest to ruch polegający na dodaniu do puli większej ilości żetonów niż wymagane minimum. Robi się to po to, żeby podnieść stawkę w grze, ale ten ruch może być również posunięciem strategicznym
V
Value bet: jest to zakład wnoszony w nadziei na to, że zostanie sprawdzony przez gracza mającego słabszą rękę. Zwykle na ten ruch decydują się gracze z dość mocnymi kombinacjami, co oznacza, że value bety nie mogą być postawione w jednym rzędzie z blefowaniem – tutaj gracz ma i tak realne szanse na wygraną, tylko próbuje zwiększyć wartość puli.
Variance (wariancja, zmienność): jedno z określeń mających opisywać losowy element w pokerze, częściowo odpowiedzialny za sukcesy i porażki graczy.
Variant (wariant, odmiana): jeden z typów pokera. Poszczególne warianty różnią się między sobą regułami, niekiedy dość znacznie.
Villain: zwyczajowo określa się w ten sposób przeciwnika w rozdaniu pokerowym.
VPIP: wskaźnik procentowy opisujący to, jak często gracz dokłada się do puli przed flopem. Im wyższy VPIP, tym wyraźniejsze wskazanie na gracza stosującego strategię loose, czyli takiego, który flopuje rzadko i praktycznie zawsze dokłada swoje żetony do puli.
Vulnerable: opisuje się w ten sposób ręce, które w starciu z rękami innych graczy są bardziej podatne na osłabienie i w konsekwencji przegraną.
W
Whale: określa się w ten sposób niezbyt dobrego, czasem wręcz widocznie słabego gracza, który jednak bierze udział w grach i turniejach za wysoką stawkę.
Wet (mokra): jest to określenie opisujące teksturę stołu, w przypadku potencjalnie dużej zgodności z najczęstszymi rękami graczy. Taka tekstura może dostarczać kart, które przydadzą się do budowy wielu często w miarę silnych kombinacji.
Wheel: strit od asa do piątki (ace-to-five straight).
Wired: w pokerze wariantu Stud termin ten określa parę wydaną jako hole cards (karty zakryte) w czasie trzeciej rundy betowania.
Wrap: w wariancie Omaha mówi się w ten sposób na straight draw, który może skompletować strita, ale któremu do tego potrzebne są jeszcze dwie dodatkowe karty.
Wrap around straight: jest to strit z asem znajdującym się w środku układu, na przykład dama, król, as, dwójka i trójka. Taki układ zdarza się równie często, co pozostałe strity, jednak ręka tego typu nie jest dopuszczalna w większości popularnych gier i turniejów.
WSOP: World Series of Poker – jeden z najważniejszych, największych i najbardziej rozpoznawalnych turniejów pokerowych z pulą nagród sięgającą kilku milionów dolarów. Turniej ten dzielony jest na kilka mniejszych serii turniejowych, które tradycyjnie odbywają się co roku w Las Vegas.
WTSD: skrót od „went to showdown”. Liczba podana za tym skrótem informuje o tym, ile razy dany gracz doprowadził swoją rękę do fazy showdownu. Jest to wartość analityczna przydatna przy ocenie umiejętności gracza.
WWSF: skrót od „when we saw flop”, kolejna z wartości statystycznych, jakie można wyliczyć dla gracza, informująca tym razem o liczbie wygranych rąk post-flop.
Y
Yard: w slangu pokerowym jest to banknot 100 $.
Yeast: slangowe określenie podbijania stawki. Na przykład: „gracz A zyeastował w tej turze”.
Z
Z-Game: gra o najniższej stawce spośród wszystkich, które są dostępne w danym kasynie lub w ofercie konkretnego dostawcy. Co ważne – w przeciwieństwie do A-game i C-game tutaj już nie ma Z-game jako opisu fatalnego podejścia gracza do rozgrywki.
Zip: bardzo słaba ręka, w przypadku której zwykle jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest pas.
Zombie: gracz, który tak doskonale maskuje swoje emocje, że inni zawodnicy nie są w stanie ich odczytać.
NIECH CIĘ WCIĄGNIE ONLINE POKER W ENERGYCASINO
Teraz, skoro już masz karty słownika pokerowego pod ręką, może chcesz wreszcie sprawdzić się w prawdziwej grze? Sprawdź pokoje pokerowe, jakie przygotowaliśmy z myślą o Tobie w EnergyCasino. Znajdziesz tam mnóstwo stołów do pokera na żywo oraz stołów do pokera online w różnych wariantach. Jeśli chcesz zagrać za kwoty większe, niż przewidziałeś na najbliższą wpłatę, przejdź do strony „Promocje”, gdzie możesz odkryć sporo z naszych sensacyjnych bonusów kasynowych.
A to jeszcze nie wszystko! W sekcji „Turnieje” znajdziesz listę aktualnych i nadchodzących wydarzeń, wyzwań i turniejów, które będą miały miejsce w EnergyCasino. Stawką w nich może być gotówka albo nasze cenne darmowe spiny! Czekają i gry wykładające pięć kart wspólnych, i warianty rozgrywane wyłącznie z ręki. Niech stos żetonów rośnie z każdym rozdaniem kart! Wykorzystaj potencjalne szanse wygrania puli, sprawdź, jak wygląda final table i czy poradzisz sobie, kiedy zostanie już tylko dwóch graczy!
I na koniec jeszcze jedna sprawa. Nie zapominaj o tym, żeby co jakiś czas zaglądać na blog kasynowy EnergyCasino. Tam publikujemy sporo ciekawych informacji, które mogą być pomocne, jeśli będziesz chciał rozegrać rękę lub dwie w pokera na naprawdę mistrzowskim poziomie. Nasi autorzy zresztą nie ograniczają się co do tematów i poza pokerem przedstawią Ci też blackjacka, ruletkę, bakarata, automaty online i wiele innych ciekawostek ze świata gier. Na blogu EnergyCasino znajdziesz też pierwszorzędne artykuły i porady dotyczące interesujących strategii. Wszystko to razem będzie zamknięte w formie prostych, lekkich tekstów, które z przyjemnością przeczytasz, kiedy zechcesz na chwilę zrzucić karty.